Buiten die enkele keren dat ik in een vorig leven als puber gedichten vol diepe Weltschmerz en vage melancholie de wereld instuurde, is dit mijn eerste blog. Alle begin is moeilijker in het buitenland, ontdekte ik, kleine noob*, al gauw. Duizend vragen, en geen enkele andere blog die mij een antwoord bood. Of tenminste, niets dat mij voldoening schonk.
Schrijf je epistels? Korte stukjes? Elke dag, elke week, n'importe quand? Stuur je mailtjes tussendoor, om te zeggen hoe het echt gaat? Of moet alles wat je in blog schrijft misschien waar zijn...
Gisteren twijfelde ik nog over een bijzondere aankoop om me te helpen bij al deze beslissingen: als een volleerde huisvrouw manoeuvreerde ik mijn karretje tegen een aardig tempo door het grootwarenhuis. Viel mijn oog daar op een weegschaal. Handig, om woorden te wikken en te wegen. Maar dat zou zo'n gesleur worden met al die andere boodschappen erbij... Dus nee. Laat maar.
Al bij al denk ik dat ik een leuk ritme heb gevonden. Misschien niet het juiste (ik heb het nogal voor de bourrée, maar misschien past een gigue beter), maar het is er een. En als ik op een dag toch zodanig veel bedenk, heb ik wat over voor een inspiratieloos moment. Om de tijd doden, al loopt die vaak te snel om hem te raken.
*noob [noep], >Eng. newbie [njoewbie], nieuweling, groentje; veelgebruikte term op internetfora
Geen opmerkingen:
Een reactie posten